İnsanlar öbekler ve gruplar halinde yaşayalı beri onları yönetmek için pek çok sistem ve bunlar üzerine düşünenler oluşmuş.

Siyaset bilimi, felsefesi, sosyolojisi, tarihi vb. Bir arada yaşamak durumunda olan büyük toplulukları kavgasız, gürültüsüz, karnı tok sırtı pek yaşatmanın kurallarını oluşturmak  pek de kolay olmasa gerek.

tarih çoğu yönetim sisteminin yöneten zümrenin heves ve ihtiraslarına hizmet etmesinin örnekleriyle dolu. Sanırım daha çok yerleşik yaşamaya başlamış gruplarda görüyoruz bu abartılı sahip olma  hevesini. Belki bir yeri yurt edinmeyen, göçen, göçebe insanlar için ne mülkiyet hevesi ne de mülkiyet kavgası mümkün değil. Buğday yetiştirmek, avcılıktan, toplayıcılığa oradan tarım, sanayi, teknoloji ve şimdi de yapay zeka derken az gittik uz gittik

…bir arpa boyu yol gittik durumundayız. 

Çünkü kavga, savaş, hırs, geçimsizlik bitmiyor ve  insan ihtiyacı nerede bitiyor ihtirası nerede başlıyor bilmekten aciz.

  Bilenlere selam olsun, onları tenzih ederim. Eskiler fazla eşyaya ve mülke “aman aman, kabir azabı”  derlerdi.

Şimdi “minimalist”  yaşam modası var.

Az ve işlevsel eşyayla ömür sürmek yani. Mantıklı bir taraftan,  çünkü fazla eşyanız olduğunda eşyaya hizmet etmeye başlıyorsunuz.

 Oysa ömür denen süre ne uzun ne kısa. Bilgeye sormuşlar en yakın ve en uzak şey nedir diye. Bilge şöyle yanıtlamış, ecel yakın, emel uzak…

Aşık Veysel de başka şekilde söylemiş “murad yalan , ölüm gerçek” diyerek. 

Yani “hakikat ile hayal arasında bir yerdeyiz yani hayattayız” (Şule Gürbüz).

 Ölüm hakikat, hedefler/istekle/ihtiraslar birer hayal. Hayat hakikat ile hayal arasında araf’ ta olmak bir yerde. Ki bence eğer burası araf’ sa niyetleri, hedefleri ve ilkeleriyle yerleşikleşmiş insan topluluklarına uyan en insancıl yönetim biçimi cumhuriyet diye düşünüyorum.

 Her bir kişinin temel ihtiyaç ve mutluluğunu gözetmeye en azından çabalayan ve bunu hedefleyen bir gaye taşımasıyla bile bu böyle.

Cumhuriyet hatasıyla sevabıyla, biz bu toprakların insanlarına taze bir enerji, imkan, umut vermeye çabaladı.

Bu yüzden yaşasın cumhuriyet !

 

Dr. Kadriye IŞIKLAR PÜRÇEK